تعریف لغوی و اصطلاحی ، کفران و نعمت

تعریف لغوی و اصطلاحی

کفران

این کلمه از نظر لغوی به معنای «پوشیدن، نهان ساختن»1، «ناسپاسی، ناشکری»2، «بی ایمانی، بی­دینی، نمک نشناسی،

---

1 مفاهیم اخلاقی – دینی در قرآن مجید، بی نا،تهران 1378، چاپ اول، توشیهیکوایزوتسو، ترجمه دکتر فریدون بدره­ای، ص 240

2 فرهنگ فارسی معین، بی جا،، تهران 1381، چاپ نوزدهم، دکتر محمد معین، ج 3، ص 3004

حقیقت کفران نعمت

 حقیقت کفران نعمت

«کفران نعمت عبارتست از نشناختن نعمت کسی و شاد نبودن به آن و صرف نکردن آن در مصرفی که منعم به آن راضی است.»1

کفران نعمت تنها ناسپاسی نعمت­ها به زبان نیست، بلکه

---

1 معراج السعاده، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی طوبای محبت، قم، پاییز 1386، چاپ سوم، ملا احمد نراقی، ص 672

نشناختن نعمت و منعم

 نشناختن نعمت و منعم

نشناختن نعمت و منعم که قبیح تر از مورد دیگر می­باشد و به دو صورت می­باشد، یعنی یا انسان خود نعمت را نمی­شناسد و آن را نادیده می­گیرد و یا منعم واقعی را نمی­شناسد و نعمت را از او نمی­داند و به ناسپاسی می­پردازد.

هر نعمتی برای انجام کاری آفریده شده است و اگر انسان آن نعمت را نشناسد و در غیر حکمت و مصلحتش به کار برده شود، کفران آن نعمت را کرده است. مثلاً وقتی انسان به نامحرمی نگاه کند، 

کفر به حسب حال

کفر به حسب حال

وقتی خداوند به بنده­ای نعمتی عنایت می­کند، آن بنده باید به خاطر آن نعمت خوشحال شده و امیدوار به ادامۀ الطاف پروردگار باشد و خداوند را شکر کند. اما وقتی بنده­ای، خداوند به او نعمتی عنایت می­کند و به آن نعمت دلخوش نبوده، بلکه از خداوند دور شود و دچار یأس و نا امیدی شود

عوامل کفران نعمت

عوامل کفران نعمت

هر گناهی که انسان مرتکب شود عوامل و دلایل مختلفی دارد. انسان حقیقت بین وقتی مرتکب گناهی می­شود، در اعمال و رفتار خود دقت و جستجو می­کند و اعمال خود را مورد محاسبه قرار می­دهد، تا ببیند مرتکب چه خطایی شده است،